review - Good Morning Mr. Bad Love อรุณสวัสดิ์รักร้าย

ผู้เขียน ร เรือในมหาสมุท
สำนักพิมพ์ EverY

***คำเตือน มีสปอยล์***
**สปอยล์หนักๆ เป็นตัวอักษรสีขาว ลากคลุมเอานะคะ เผื่อคนไม่อยาก**

"THANKS FOR A GOOD TIME. BYE." - จุลเกียรติ 

เรื่องย่อสไตล์เรา: เป็นเรื่องของนายเอกกับพระเอก จุลเกียรติกับจุลเกียรติค่ะ เป็นน้องจุลกับพี่เกียรติ น้องจุลเป็นนายเอกที่มีปมเรื่องแผลที่หน้า คือน้องมีแผลเป็นที่หน้าใหญ่มากจากอุบัติเหตุในอดีต ก็เลยชอบสวมแมสปิดหน้าตลอด ส่วนพี่เกียรติ (ที่มีช่วงนึงในเรื่องคือเกลียดจริงค่ะ ทำน้องจุลฉันเสี๊ยใจ) เป็นพระเอกรูปหล่อพ่อรวย ที่มีความรักฝังใจกับแฟนเก่า ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ แม้ว่าจะโดนเขาทิ้งไปหลายรอบแล้ว 

เปิดเรื่องมาพี่ก็โฉบน้องขึ้นรถเลยจ้า มาจอดเต๊าะ น้องก็เล่นด้วย เหมือนน้องจะมีความรู้สึกท้าทายนิดๆว่าเดี๋ยวยังไงซะ เห็นแผลเป็นคงทำไม่ลงหรอก ปรากฏว่า ก็ได้กันจ้าาา พี่โอเคกะแผล น้องโอเคกะพี่ ก็นะ ตะลึ๊ดตึ๊ดตึ๊ดกันไปตามระเบียบ (ครั้งแรกของคนน้องด้วยนะนั่น) แล้วก็คบกัน แต่คือน้องรู้แล้วนะว่าพี่มีแผลใจ หลังจากที่คนพี่รู้ว่าน้องมีแผลกายไม่นานน่ะแหละ แต่ความรักมันก็อย่างนี้นี่นะ เหมือนคำโปรยของเรื่องที่ สนพ เคยโปรยน่ะแหละ ว่าบางทีความรักแย่ๆ ก็เป็นรักแท้ของใครบางคน เพราะความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้นี่นา

ก็อ่ะ รักกันไป อุปสรรคใหญ่ๆก็คือเรื่องคนรักเก่าพระเอก ที่ชอบไปมีแฟนเลวๆ แล้วพอโดนทำร้ายก็กลับมาซบอกพระเอกตลอด นายเอกก็รู้ เสียใจ แต่ยังอยู่ ยังไม่ไปไหน (ซึ่งทำให้อิตาพระเอกแปลกใจมาก เพราะที่ผ่านๆมาพอตัวเองแสดงออกชัดว่าแคร์คนรักเก่าที่สุดก็โดนคน ปจบ ทิ้งตลอด น้องจุลเป็นคนแรกที่ยังอยู่ ...นางบอกว่า จุลเป็นคนเดียวที่ยังอยากอยู่กับนาง ตอนนางไม่น่ารัก ...พูดจาน่ารักเนอะ แต่ใจร้ายอ่ะ 55555) 

มีอยู่ตอนนึงที่นายเอกไม่ทนแล้ว พอ เลิก เป็นที่มาของโควทที่ยกมานั่นล่ะค่ะ นายเอกเอาไขควงสลักไว้บนประตูคอนโดพระเอกเลยจ้าา เพราะพระเอกไปรับวิป (คนรักเก่า) ที่โดนซ้อมมาดูแลอีกแล้ว น้องจุลบอกว่าเหมือนการสมัครงานในบริษัทที่มีเครื่องแบบรออยู่แล้ว รู้อยู่แล้วว่าเข้าไปแล้วจะเป็นยังไง ความรักกับพระเอกก็เหมือนกัน รู้อยู่แล้วว่ายังไงสุดท้ายพระเอกคงไม่เลือกตัวเอง แล้ว แล้วทำไมไม่จบมันในครั้งนี้ไปเลย เพราะตัวเองก็อยากพอแล้ว ประมาณนี้ ก็เลยเก็บข้าวของออกจากห้องพระเอกมาระหว่างที่พระเอกไปรับวิป 

แต่ความจริงคือพระเอกนางรักน้องจุลมากกว่าวิปแล้วแหละ แต่นางยังไม่ค่อยรู้ตัวอ่ะนะ เพราะนางก็ยึดติดกับคนรักเก่ามานาน
ซึ่งคนที่บอกให้พระเอกรู้ตัวก็คือน้องวิปนี่ล่ะ นางรู้ใจพระเอกดีกว่าที่พระเอกรู้ใจตัวเองซะอีก พอรู้ตัวก็ไปตามง้อแหละค่ะ นานเลยกว่าน้องจุลจะยอมใจอ่อน แต่สุดท้ายก็แฮปปี้เอ็นดิ้งนะคะ จบดี สุดท้ายก็ไม่ใช่รักร้ายนะคะ เป็นรักดีค่ะ 55555


สิ่งที่ชอบ: สำนวนดีงาม คือไม่ใช่ว่าพรรณนาเยอะหรืออะไรนะคะ แต่อ่านแล้วลื่นอ่ะค่ะ ไม่มีสะดุด (แอบกระซิบว่าคุณคนเขียนคนนี้เป็นคนที่ได้รางวัลนักเขียนซีไรท์จากเรื่องสิงโตนอกคอกด้วยนาจา) แล้วส่วนตัวเราก็ชอบน้องจุลมาก เป็นนายเอกไทป์เราสุดๆ จริงๆต่อให้เปลี่ยนพระเอกเปลี่ยนเนื้อเรื่อง ถ้านายเอกยังเป็นน้องจุลเราก็ซื้ออ่ะค่ะ 5555 คือน้องมีความเข้มแข็งในแบบของน้องเองน่ะค่ะ เราชอบคนที่ถึงจะทุ่มสุดตัวเพื่อความรักจนบางทีบางบทอาจจะดูเข้านิยามของพวกเคะเมียทาสอะไรงี้ แต่ความจริงคือพอถึงจุดที่ตัดสินใจว่าพอแล้ว ก็ใจแข็งพอที่จะเอาตัวเองออกมาจากตรงนั้นอ่ะค่ะ  

อีกอย่างคือชอบที่ตัวร้ายไม่ได้ร้ายแบบดำปี๋น่ะค่ะ เพราะจริงๆใครๆก็เทาๆกันทั้งนั้นแหละ


สิ่งที่ไม่ชอบ: พระเอกดูมีคาแรกเตอร์ของตัวเองน้อยกว่ามาก เมื่อเทียบกับน้อง 5555 ดูไปไม่ค่อยสุดอ่ะค่ะ แล้วก็มีโมเม้นน่ารักให้หลงรักนางน้อยไปหน่อย ก็ไม่ใช่ว่าเกลียดนางนะ เอ็นดูอยู่แหละ แต่รักน้องจุลมากกว่า 5555

อีกอย่างคือ อันนี้ส่วนตัวเรานะคะ เราว่าฉากหวานๆที่แบบ หวานเลย เช่น ในตอนพิเศษ มันไม่กร๊าวใจเบอร์นั้นอ่ะค่ะ 5555 คือใช้คำว่าน่ารักดีละกัน แต่ไม่ฟินจิกหมอน


ระดับความประทับใจ: 4/5 ยังไงก็ยังแนะนำให้ซื้อค่ะ เป็นเรื่องที่มีฉากที่อิมแพ็คให้เราประทับใจอยู่ และถึงจะไม่ได้ฟินจิกหมอนกันฉากหวาน แต่ก็น่ารักน่าหยิกค่ะ อีกอย่างคือในเรื่องเท่าที่จำได้ไม่มีจุดที่ชวนให้ลำไยเลย อ่านจบรวดเดียวแบบลื่นไหลดีมาก เอามาอ่านบางฉากอีกรอบก็ยังชอบอยู่ สำหรับเรา เราว่าควรค่าแก่การซื้อเก็บค่ะ 

ปล.มีตัวอย่างทดลองอ่านให้อ่านบนเด็กดีนะคะ ซึ่งให้อ่านเยอะมาก เกือบจบเรื่องแน่ะค่ะ เราก็เข้าไปอ่านในนั้นก่อน ติดงอมแงม และไปสอยเล่มมาอย่างว่องไว 5555 ซึ่งเอาจริงต่อให้ลงจนจบ เราว่าเราก็ซื้อค่ะ ศรีว่ามันดี ควรค่าแก่การเปย์ค่ะ 5555

ปล2 เพิ่งรู้ตอนจะเขียนรีวิวว่าชื่อคุณ ร เรือในมหาสมุท สมุทไม่มีตัว ร เรือ 5555555

review - ภูตสวาท

ผู้เขียน กงจื่อฮวนสี่
สำนักพิมพ์ Fu novel

***คำเตือน มีสปอยล์***
**สปอยล์หนักๆ เป็นตัวอักษรสีขาว ลากคลุมเอานะคะ เผื่อคนไม่อยาก**

"จากที่เคยสื่อใจถึงใจ เคยพูดคุยความในใจให้กันฟัง เคยห่วงใยกันและกัน พวกเราเปลี่ยนไปหาทางแก้มือคืนครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อถูกอีกฝ่ายไล่ต้อนให้จนมุม คอยแต่ท้าทายกัน ปะทะกัน สรรหาวิธีต่างๆมาโจมตีกัน สนุกสนานกับการเข้าไปแตะขีดสุดของฝ่ายตรงข้าม ทั้งที่ความรู้สึกบอบช้ำเกินกว่าจะทนต่อไปไหว แต่ไม่มีใครเลิกรา เพราะคิดว่ายอมถอยเท่ากับแพ้

อันที่จริง แพ้แล้วอย่างไรเล่า

...เพิ่งมาตระหนักในภายหลัง ถ้าแพ้...จะเท่ากับไยดีนั่นเอง" - หน้าที่ 218 ภูตสวาท

เรื่องย่อสไตล์เรา: เป็นเรื่องเกี่ยวกับนายเอกที่กลายเป็นภูตสวาทเนื่องจากความรักความแค้นในชาติที่แล้วน่ะค่ะ คือชาติที่แล้วนายเอกกับพระเอกมาเกิดบนโลกด้วยกัน โดยพระเอกเกินเป็นเจ้าชายที่พ่อไม่รัก ไม่มีใครทำดีด้วย อารมณ์ประมาณหวงฝู่เจี๋ยในเรื่ององค์ชายอัปลักษณ์น่ะค่ะ ส่วนนายเอกเป็นลูกชังของบ้านขุนนางบ้านนึง เลยถูกเอามาถวายตัวกับพระเอก ประมาณว่าเป็นเด็กที่ไม่มีใครต้องการทั้งคู่น่ะค่ะ ก็มาเจอกันตั้งแต่เด็กๆนู้นนน แล้วถ้าพูดตามภาษานายเอกก็คือมีกันอยู่แค่สองคนบนโลกกว้างใบนี้น่ะค่ะ นายเอกก็รักพระเอกมากกก พระเอกบอกอยากได้บัลลังก์ นายเอกก็ทำทุกอย่าง ยอมทำร้ายคนที่ดีกับตัวเองมากมายเพื่อให้พระเอกสมหวัง (คือนายเอกเป็นคนดีค่ะ จริงๆแล้วเป็นคนจิตใจดีมาก สิ่งที่เจ็บที่สุดเลยไม่ใช่การลงโทษทางกาย แต่เป็นความรู้สึกผิดที่เฆี่ยนใจอยู่ตลอดเวลา //แต่ก็มีเจ็บตัวด้วยนะคะ เรียกว่าชีวิตชาตินี้คือรันทดมาก) แต่สุดท้ายพระเอกดันเฉลยออกมาว่า ที่ทำไปทั้งหมดเพราะพระเอกหลงรักพี่ตัวเองค่ะ ต้องการบัลลังก์มาให้พี่ ไม่ใช่ให้ตัวเอง นายเอกก็เจ็บสิคะ ตัวเองทำเพื่อเขาแทบตาย สุดท้ายเขาเอาสิ่งที่นายเอกใช้เลือดเนื้อสร้างมาไปให้คนอื่นเฉย

ทีนี้นายเอกกับพระเอกก็ร้ายใส่กันละ ผลัดกันเข้าไปแตะขีดความอดทนของอีกฝ่าย (ตามย่อหน้าที่เราโควทมาเลยค่ะ) คือลึกๆก็รักกันแหละ ตอนหลังที่นายเอกตายในชาตินี้พระเอกก็เผาตัวเองตายตามไปค่ะ เพราะอยู่ไม่ได้ ขาดหัวใจ แต่นายเอกก็แค้นที่พระเอกเหมือนหลอกใช้ตัวเอง พระเอกก็ระแวงนายเอกด้วย (เพราะนายเอกคือทำทุกอย่างได้จริงๆ นางเก่งและแกร่งค่ะ) แล้วก็โดนนายเอกยั่วโมโหด้วย ก็เลยไม่ได้ทำดีๆใส่กันเท่าไร ก็จบชาตินี้ ตายจากกันไป โดยที่นายเอกตายเหมือนฆ่าตัวตายกลายๆอ่ะค่ะ คือเหมือนต้องไปหาของวิเศษมาช่วยคนที่พระเอกชอบ แล้วก็เจอบททดสอบ แล้วตั้งใจทำผิดให้ตัวเองตายไป เพราะรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของตัวเองกับพระเอกชาตินี้คือเกินเยียวยาแล้วจริงๆ เหมือนเหนื่อยแล้วน่ะค่ะ อีกอย่างคือนางบอกว่า นางอยากเห็นพระเอกเสียใจน่ะค่ะ ไม่ว่าจะเพราะตัวเองตายก็ดี หรือเพราะเอาของวิเศษไปช่วยคนที่พระเอกชอบไม่ได้ก็ดี 

พอชาติต่อมาก็คือชาติที่นายเอกมาเป็นภูตสวาท และพระเอกกลับไปเป็นเจ้านรก คงหวา เหมือนเดิม (ก่อนที่จะไปเกิดชาติที่เป็นเจ้าชายนั่นพระเอกฮีเป็นเจ้านรกอยู่แล้วอ่ะค่ะ แต่โดนให้ไปเกิดเพื่อให้รู้จักรัก เพราะตอนเป็นเจ้านรกไม่มีอารมณ์ คนที่ไม่เข้าใจอารมณ์จะไม่สามารถตัดสินวิญญาณได้อย่างเที่ยงธรรมน่ะค่ะ ซึ่งเรื่องนี้ขอบอกว่ามันคือปมหลักนึงของเรื่องเลยค่ะ) แล้วต้องมาตามหาของวิเศษอย่างนึง ซึ่งพระเอกได้เบาะแสมาว่ามันเกี่ยวกับนายเอกน่ะค่ะ ก็มาลูกล่อลูกชนกันไป สุดท้ายพระเอกก็ได้ไปนะคะ แต่นายเอกตาย ไม่ได้ตายเพราะพระเอกนะ แต่มันต่อเนื่องกับที่พระเอกพยายามหาของนี่แหละ จริงๆคือเพราะนายเอกพยามยามชดใช้ด้วย คือตอนอ่านมันเศร้ามากเลยค่ะ เขาบรรยายว่า เรื่องราวผันผ่านมาหลายชาติหลายภพแล้ว ใครๆก็ลืมไปหมดแล้ว มีแต่ซางโม่ นายเอกของเรา ที่ยังจำได้ แล้วก็พยายามชดใช้ให้กับทุกคนที่ตัวเองเคยทำร้ายน่ะค่ะ ซึ่งหนึ่งในสิ่งที่นายเอกติดค้างคือชีวิตนี่แหละค่ะ

พอนายเอกจะตาย ก็เพิ่งมีเหตุการณ์ทำให้ทั้งคู่รู้ว่า จริงๆพระเอกก็รักนายเอกนะ (คือพระเอกเพิ่งมาจำเรื่องชาติที่แล้วได้ตอนนี้ เนื่องจากก่อนหน้านี้โดนผนึกไว้น่ะค่ะ เพราะพระเอกทำกรรมมาเยอะ เลยโดนสาปให้ไม่สมหวังในรัก ก็เลยจำเรื่องนายเอกไม่ได้ ทำให้คลาดกันตลอด แล้วพระเอกก็ร้องไห้ บอกว่า "เจ้าไม่เคยบอกให้ข้ารู้ว่าเจ้ารัก ไม่เคยบอกให้รู้ว่าเจ้าแค้น แต่กลับสอนให้ข้ารู้รสชาติของความสูญเสียทุกครั้ง..." นายเอกเองก็เลยเพิ่งรู้เหมือนกัน ว่าที่ผ่านมาพระเอกก็รักนี่นา แล้วพระเอกก็เสียใจให้กับการตายของตัวเองด้วย)

หลังจากนั้นพระเอกก็พยายามทำให้นายเอกฟื้น ซึ่งก็สำเร็จค่ะ (แต่แลกกับพลังเจ้านรกส่วนใหญ่เลย ถึงขึ้นเป็นเจ้านรกต่อไม่ได้เลยค่ะ) ก็มาตามง้อนายเอกบนโลกมนุษย์อยู่เป็นปี สุดท้ายนายเอกก็ใจอ่อนค่ะ ก็ HE กันไป

สิ่งที่ชอบ: ภาพฝวยยย เราชอบปกสไตล์นี้ค่ะ เรื่องนี้จะมีสองปก เราชอบทั้งคู่อ่ะค่ะ แล้วก็สำนวนแปลดีงามตามมาตรฐานคุณเฟื่องน่ะค่ะ เป็นนักแปลในดวงใจเราคนนึงเลย แล้วก็ฉากบีบใจคือดีค่ะ เราอ่านครั้งแรกคือน้ามตามาาาา ดี๊ดีค่ะ 

สิ่งที่ไม่ชอบ: ตัวละครแอบเยอะค่ะ 5555 ชื่อก็จำยาก ตอนอ่านนี่เรามีถึงขั้นที่ต้องพลิกกลับไปหาดูว่า เอ๊ะ นี่พูดถึงคนนี้หรือเปล่านะ เพราะมันมีสองชาติด้วยอ่ะค่ะ ยิ่งมึนเข้าไปใหญ่ แล้วก็ฉากหวานๆน้อยไปหน่อย ซึ่งในทอล์คคุณเฟื่องบอกว่าจะออกเล่มพิเศษรวมกับชุดตำนานรักเทวาอีกเล่มที่กำลังจะออกค่ะ (ซึ่งเป็นสาเหตุให้เรานึกครึ้มอยากกลับมาเขียนถึงเรื่องนี้)

ระดับความประทับใจ: 4.5/5 ค่ะ หักเพราะเวลากลับมาอ่านซ้ำรอบสามสี่มันบีบสู้รอบแรกไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ ส่วนตัวเราคิดว่านิยายที่พีคจริงๆ อ่านกี่รอบก็จะยังได้ฟีลเดิมสำหรับเรา แต่คือยังไงก็แนะนำค่ะ ไม่เสียดายเงินที่ซื้อมาเลยค่ะ

review - More heat than the sun (รัก...อันตราย)

ผู้เขียน John Wiltshire
สำนักพิมพ์ Rose Publishing

***คำเตือน มีสปอยล์***
**สปอยล์หนักๆเป็นตัวอักษรสีขาว ลากคลุมเอานะคะ เผื่อคนไม่อยาก**

"The more he saw of this life the more he realised he just wanted what he'd always wanted: Nikolas bloody Mikkelsen" - Ben

"Perhaps what should make you feel better is the thought I would kill you, that I’m obsessed with you enough to do that. I’d rather you not live than that you live apart from me" - Nikolas 

//ความมีอารมณ์ขันของน้องเบนกับความจิตของเฮียนิโคลัสเขาล่ะค่ะ

ขอเกริ่นนิดนึงว่ามาเขียนรีวิวเรื่องนี้เพราะรู้สึกกระแสมันแผ่วๆ หรือเราอาจจะคิดไปเอง แต่เราว่ามันดีนะ ค่อนไปทางดีมากด้วย คืออ่านเล่มไทยแล้วถึงขั้นต้องไปขวนขวายหาเวอชั่นอิ๊งมาอ่านต่ออ่ะค่ะ (แต่ยังรอเล่มแปลไทยออกต่อนะคะ อุดหนุนลิขสิทธิ์ในไทยค่า อ่านแบบไทยยังไงก็หนุกหนานกว่าด้วย) ก็เลยอยากจะมาแบ่งปัน (aka ขายครัว) 5555


warning กันซักนิดก่อนไปต่อ เรื่องนี้มีรีเวิร์สนะคะ มีฟามฮุนแฮงประมาณนึงด้วย (SM กันเล็กน้อยถึงปานกลางนั่นเอง) แล้วก็พระนายไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องครั้งแรกคือกันและกันอะไรแบบนั้นเน้อ อ้อ แล้วก็มีเด็กนะคะ แต่ไม่ใช่ mpreg เป็นลูกแท้ๆของนายเอกกับผู้หญิงอีกคนซึ่งได้กันตอนนายเอกความจำเสื่อมย้อนเวลาไปตอนตัวเองยังเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้น ก็เลยได้กัน แล้วผู้หญิงตั้งใจไม่ป้องกันน่ะค่ะ ซึ่งก็จะเป็นปมนึงของเรื่องนี้ กับ ลูกแท้ๆของพระเอก (ค่ะ มันมีลูกกันทั้งคู่เลยค่าา) กับเมียเก่า สมัยพระเอกยังอยู่รัสเซียอ่ะค่ะ ซึ่งตอนเจอนายเอกคือหนีศัตรูเก่ามาอยู่อังกฤษแล้ว (ใช่ไหมนะ น่าจะใช่ ลืมประเทศตลอดเลย 55555) ซึ่งตอนนั้นพระเอกคิดว่าลูกตายไปแล้ว เพราะกับเมียเก่าเองก็ตัดขาดความสัมพันธ์กันไปแล้ว แบบไม่ดีด้วย เพราะเหมือนพระเอกจะเป็นคนจับพ่อตาตัวเองเข้าคุกอ่ะค่ะ

เรื่องย่อสไตล์เรา : เป็นเรื่องของทหารหนุ่มอดีตหน่วยรบพิเศษ เบน (aka นายเอก) กับเจ้านายหนุ่มที่เริ่มหนุ่มเหลือน้อยแล้ว นิโคลัส (aka เมะแก่กว่า) ซึ่งเปิดเรื่องมาก็คือนายเอกเนี่ยมาเป็นสายลับให้หน่วยงานของพระเอกค่ะ แล้วปรากฏว่าเจอกันครั้งแรกก็สปาร์คกัน ซึ่งตาพระเอกเนี่ย แกมีเมียอยู่แล้วค่ะ แต่ๆๆ ต่อมาเรื่องก็เฉลยว่าเมียที่ว่าเนี่ย เป็นเมียที่แต่งกันในนามค่ะ ตัวเมียจริงๆเป็นเมียแอบๆขององค์ชายประเทศนี้จ้าา ก็เลยต้องมาแต่งกะพระเอกเพื่อปิดบังความสัมพันธ์ โดยที่พระเอกก็โอเค แลกกับการใช้อำนาจของทางองค์ชายเพื่อหนีจากศัตรูเก่า ซึ่งอิตาพระเอกเนี่ยก็มีประวัติความเป็นมาซับซ้อนซ่อนเงื่อนม๊ากกก ซึ่งเรื่องก็จะค่อยๆเฉลยปมออกมาค่ะ กลับมาสู่ตอนที่เขาสปาร์คกันต่อเนอะ คือพระเอกเนี่ย พอฮีสปาร์คปุ๊บ ฮีก็รุกปั๊บเลยค่าา นายเอกเองก็มีการขัดขืนนิดนึง แต่แบบ ก็ชอบเขาเหมือนกันก็เลยสมยอมไปแหละค่ะ ขอบอกว่าครั้งแรกเกิดที่โต๊ะสนุ๊กค่ะ กร๊าวใจเจ้มาก คนจริง ชอบ 55555

ซึ่งโทนเรื่องเนี่ย ก็จะเป็นแนวบู๊ๆหน่อย (เพราะอิพระนายคือเป็นทหารๆทั้งคู่เลย) แล้วก็จะมีปริศนาเรื่องอดีตของพระเอกทิ้งปมไว้ระหว่างทางเรื่อยๆ ค่อยๆเฉลยไป แล้วเล่มแรกๆพระนายก็จะยังไม่ค่อยหวานๆเท่าไร เพราะตอนแรกๆเนี่ย คนที่จริงจังกับความสัมพันธ์นี้มากคือนายเอกค่ะ ตอนแรกๆที่ยังไม่เฉลยว่าพระเอกก็ชอบนายเอกแต่แรกเหมือนกันนี่คือ เหมือนรักข้างเดียวเลยค่ะ ให้ฟีลผิดศีลธรรมจรรยามาก แนวชู้ผู้แอบรักเขาผู้เย็นชา ประมาณนั้น แต่พออ่านไปเรื่อยๆ (ซีรี่ย์นี้มี 8 เล่มจบค่ะ ยาวๆไป) ซักประมาณเล่ม 2 นี่ก็คือเริ่มรู้สึกละ ว่าเออ เขารักกันเนี่ย ไม่ใช่รักข้างเดียวนะเนี่ย แค่อิพระเอกมันซึนไปหน่อย คือพระเอกฮีเป็นสายปากแข็งน่ะค่ะ แล้วก็เจ็บมาเยอะ เลยเปิดใจยาก ในขณะที่นายเอกจะเป็นแนว positive thinking มาก คือชีวิตก็ไม่ได้สบายอะไรนะ แต่วิธีเล่าจากมุมมองของนางจะทำให้รู้สึกว่า โลกมันไม่ได้แย่น่ะค่ะ จะให้ความรู้สึกอุ่นๆ คือในฐานะมนุษย์เนี่ย นายเอกคือดีค่ะ เป็นมนุษย์ที่ครบสมบูรณ์ในทางจิตใจนะเราว่า แต่อิพระเอกนี่จะเบี้ยวๆหน่อย ตอนหลังๆเวลามีมองผ่านมุมพระเอกจะเห็นเลยว่าเป็นคนที่พื้นฐานจิตใจไม่มั่นคง ไม่เชื่อในอะไรเท่าไร แล้วพอรู้ตัวว่าชอบนายเอกก็เลยจะหลงๆนายเอกหน่อย (ซึ่งเราชอบพระเอกแบบนี้ 5555)

เรื่องนี้จะมีปมหลักๆคืออดีตของพระเอก (ซึ่งมีหลายปมมาก และคิดว่าไม่สปอยเรื่องนี้จะดีกว่า เพรราะเริ่มแอบลืม อ่านมาซักพักแล้ว 5555) กับอดีตนายเอก (อันนี้ไม่เยอะเท่าพระเอก แต่ก็ประมาณนึง) แล้วก็มีคล้ายๆคดีระหว่างทาง เพราะมีคนพยายามทำร้ายคู่นี้ตลอดเวลาาาาา คือเสี่ยงตายทุกเล่มอ่ะค่ะ

ตอนท้ายคือจบแฮปปี้ค่ะ แอบไปอ่านสปอยเล่ม 8 มาแล้ว 5555
เพราะเราเองยังค้างเติ่งอยู่ที่เล่ม 6 อยู่ เนื่องจากรู้สึกมันเริ่มแผ่ว บวกกับใน goodreads มีคนบอกว่าเล่ม 6 (หรือ 7 เนี่ยแหละ) มีปมเรื่องเชื่อในพระเจ้าเยอะมาก ซึ่งเราว่ามันไม่เข้ากับโทนเรื่องที่ปูมาเลย คือเล่มที่ผ่านมา ทั้งคู่เป็นคนแบบ มีชีวิตรอดเพราะความสามารถของตัวเองล้วนๆน่ะค่ะ

อ้อ ลืมบอกไปว่าเรื่องนี้คือพระนายเก่งเทพทั้งคู่ หน้าตาดีทั้งคู่ (คืออิสองคนนี่เวลาเล่าผ่านมุมตัวเองก็จะชมอีกฝ่ายตลอดอ่ะค่ะ ว่าหน้าตาดีอย่างนู้นอย่างนี้) แล้วก็พระเอกเป็น s แต่นายเอกไม่ได้เป็น m ค่ะ แต่ตอนทำกันก็แฮปปี้ทั้งคู่นะคะ 55555


สิ่งที่ชอบ : เรื่องไม่ได้หวานเลี่ยน แต่หวานค่ะ คือตลอดทั้งเรื่องคนเขียนทำให้เรารู้สึกได้เลยว่า เขารักกัน เขารักกันมาก เขาสำคัญสำหรับกันและกันจริงๆ แบบต่อให้ไม่พูดออกมาก็รู้อ่ะค่ะ เราชอบ อีกอย่างคือใส่เรื่องราวผจญภัยเอาชีวิตรอดนู่นนี่นั่นได้สนุกค่ะ มีแอบเว่อๆหน่อย แต่ก็สนุกอยู่ดีสำหรับเรา อีกอย่างคือฉาก...นั้นนนน ได้ใจเราค่ะ 55555 คือมันมีความดิบ ความเซ็กซี่ ความหวานๆ กำลังดี แล้วการกระทำนู่นนี่นั่น (เช่นความ s ของอิตาพระเอก) ก็ค่อนข้างมีเหตุผลที่มาที่ไปที่เข้าใจได้อ่ะค่ะ เขาทำให้เราหลงรักตัวละครได้ ซึ่งดีค่ะ เราแฮปปี้


สิ่งที่ไม่ชอบ : คิดว่าเนื่องจากมันยาว คนเขียนเลยไม่สามารถคุมโทนได้ทั้ง 8 เล่ม อย่างที่บอกว่ามีเล่มที่เกี่ยวกับการ worship god ซึ่งเราคิดว่าผิดคอนเซปที่ปูมามาก แล้วก็มีเรื่องเด็ก โดยเฉพาะลูกพระเอก ที่ทำเราเซ็งๆหน่อยๆ อีกอย่างเนื่องจากมันมีเรื่องผจญภัยเอาชีวิตรอดเป็นปมหลักของทุกเล่ม พอถึงเล่มหลังๆมันเลยเริ่มซ้ำ เริ่มไม่สนุกปังเท่าตอนแรกๆอ่ะค่ะ


ระดับความประทับใจ : 4/5 (แบบเฉียดๆ คือดีว่าหลงรักตัวละคร เลยอัพมันขึ้นมา 4 ประมาณนั้น) รวมๆคือยังแนะนำให้อ่านอยู่ดี ไม่เสียดายตังค์ ไม่เสียดายเวลา คิดว่าว่างๆก็ยังอยากหยิบมาอ่านซ้ำอีกซักหน่อย

review - เทพยุทธ์เซียน Glory

ผู้เขียน หูเตี๋ยหลาน
สำนักพิมพ์ Siam Inter Book

***คำเตือน มีสปอยล์***
**สปอยล์หนักๆ เป็นตัวอักษรสีขาว ลากคลุมเอานะคะ เผื่อคนไม่อยาก**

เรื่องย่อสไตล์เรา: เป็นเรื่องของมหาเทพเกมออนไลน์คนนึงที่ตกอับจากความขัดแย้งของโลกธุรกิจ โดนบีบให้ออกจากสโมสรที่ตัวเองอยู่ (แต่จากเนื้อเรื่องหลังๆเรา imply ได้ว่าพี่แกตั้งใจออกมาเองนะคะ คือพี่เขารักทีมนี้มาก อยากให้มันไปต่อได้ แล้วเขาคิดว่าการที่เขาออกมามันจะทำให้ทีมดีขึ้นอ่ะค่ะ) แล้วก็เลยมาทำงานที่ร้านเน็ตฝั่งตรงข้ามกับสโมตัวเองนั่นแหละ แล้วก็ค่อยๆรวบรวมทีม ก่อตั้งทีมของตัวเองขึ้นมาใหม่ เพราะกลับไปทวงบัลลังก์แชมป์ฺ เนื้อเรื่องรวมๆก็ประมาณนี้

เป็นเรื่องยาว (มากกกกกกกกก) 26 เล่มจบแน่ะค่ะ แต่จบแน่นอน ทางสนพ.ฟันเฟิร์ม

ถ้าใครชอบนิยายแนวเกมส์ออนไลน์น่าจะชอบค่ะ เราตอนแรกก็ว่าจะไม่บ่วงแล้ว แต่พอเจอเล่มหนึ่งไปเท่านั้นแหละ สุดท้ายก็บ่วงยาววววค่าาา

สิ่งที่ชอบ: สำนวนแปลดีมากค่ะ จริงๆส่วนหนึ่งเราตามอ่านเรื่องนี้เพราะเคยกาวเต้ามู่ปี่จี้มาก่อนด้วย เลยเชื่อมั่นในตัวนักแปลพอสมควร ซึ่งก็ไม่ผิดหวังค่ะ แปลลื่นดีมาก เนื้อเรื่องก็ไม่น่าเบื่อ มีเรื่องใหม่ๆมาให้ลุ้นเรื่อยๆ เป็นนิยายแนวเกมออนไลน์ที่ไม่น่าเบื่อค่ะสำหรับเรา คือมันไม่ได้มีแต่เรื่องเกมอ่ะค่ะ มันมีเรื่องมิติชีวิตของพี่เยี่ย (พระเอกของเรา) ด้วย มีเรื่องความลำบากในการก่อตั้งทีม ความรักในเกม หลายๆอย่างอ่ะค่ะ เลยทำให้เรื่องไม่น่าเบื่อ (อ้อ แต่ไม่ค่อยมีเรื่องรักๆนะคะ ถ้าใครคาดหวังรักโรแมนติกหรือฮาเร็มหรืออะไรแบบนี้นี่ บอกเลยว่าไม่ค่อยมีค่ะ) (แต่สำหรับสาววายอย่างเรา มีตัวละครหนุ่มๆให้จิ้นเยอะแยะไปหมดเลยค่ะ แต่ไม่ได้ชงมาขนาดนั้นนะคะ จริงๆในเรื่องเป็นแนวมิตรภาพใสๆจริงๆค่ะ แต่ชาวนักจิ้นอย่างเรา มีตัวละครหนุ่มๆเยอะขนาดนี้ก็จิ้นได้แล้วค่ะ) อีกอย่างคือแต่ละตัวละครคาแรกเตอร์ชัดเจนดีค่ะ ถึงจะจำชื่อไม่ได้ก็จำคาแรกเตอร์ได้ค่ะ

สิ่งที่ไม่ชอบ: เป็นนิยายที่ชื่อตัวละครเยอะและจำยากค่ะ ทุกวันนี้เราก็ยังจำได้ไม่หมด แต่ก็โอเคนะคะ ไม่เป็นอุปสรรคต่อการอ่าน พออ่านๆไปมันก็จะจำชื่อตัวละครหลักๆได้เองค่ะ แล้วอีกอย่างคือมันมีเดดแอร์อยู่ค่ะสำหรับเรา คือมันเป็นนิยายแบบที่ให้ฟีลลิ่งกำลังภายในหน่อยๆบอกไม่ถูกอ่ะค่ะ มันก็จะมีพวกบรรยายเรื่องท่าเรื่องเทคนิคนู่นนี่นั่นเยอะๆ ซึ่งบางช่วงเราว่ามันเยอะจนเราเบื่ออ่ะค่ะ แต่บางคนอาจจะชอบนะ อีกอย่างคือตามสไตล์นิยายแฟนตาซีที่พระเอกเก่งเว่ออออ เราว่าบางตอนมันดูไร้เหตุผลไปหน่อย แต่โดยรวมก็ยังโอเคค่ะ

ระดับความประทับใจ: 4/5 ละกันค่ะ จริงๆคือมัน 3 ปลายๆสำหรับเรา คือไม่เสียดายเงินที่ซื้อมาเลยนะคะ แต่ก็คิดว่าน่าจะไม่ค่อยได้กลับมาอ่านซ้ำอ่ะค่ะ มันไม่ค่อยมีฉากที่ตรึงใจเป็นพิเศษด้วย แต่เนื้อเรื่องรวมๆก็ดีอยู่ค่ะ อ่านแล้วก็ติด พอจบเล่มนึงก็มีความลงแดงอยากอ่านเล่มต่อไป ซึ่งสำหรับเรา เท่านี้ถือว่าโอเคแล้วค่ะ

ปล.เรื่องนี้มีเวอร์อิ๊งให้อ่านฟรีนะคะ ถ้าใครอยากลองอ่าน แต่ขอบอกว่าฟินสู้อ่านสำนวนคุณเบียร์ไม่ได้เลยค่ะ 

ปล.2 เหมือนไม่ค่อยได้พูดถึงเนื้อเรื่องเลย แต่คือมันยาวมากเลยอ่ะค่ะ ไม่รู้จะเริ่มจะจบยังไงดี เลยมารีวิวความรู้สึกรวมๆตอนอ่านดีกว่า

review - เสี้ยวใจ

ผู้เขียน Steppenwolf

สำนักพิมพ์ Hermit books

***คำเตือน มีสปอยล์***
**สปอยล์หนักๆ เป็นตัวอักษรสีขาว ลากคลุมเอานะคะ เผื่อคนไม่อยาก**


เรื่องย่อสไตล์เรา: เป็นเรื่องของนายเอกที่เป็นอดีตหนุ่มขายตัว กับพระเอกที่เป็นน้องชายของผู้ชายที่เคยเป็นลูกค้าประจำที่มีสัญญาใจกับนายเอก เปิดเรื่องมาก็มีย้อนความนายเอกกับพี่พระเอกนิดหน่อย แต่สองคนนี้ไม่ได้รักกันแบบแง่นั้นนะคะ เป็นคล้ายๆเพื่อนนอนมากกว่า แล้วพอพี่ชายพระเอกตายก็สั่งไว้ในพินัยกรรมว่าให้ไถ่นายเอกออกมาให้ได้ โดยพี่พระเอกเนี่ยหนีออกจากบ้านไปตั้งบริษัทของตัวเองเนื่องจากทะเลาะกับพ่อเรื่องที่เป็นเกย์ค่ะ คุณทนาย (ซึ่งเป็นคนรักที่แท้จริงของพี่พระเอก) ก็ขายบริษัทไปไถ่ตัวนายเอกมาตามที่พี่พระเอกสั่งเสียไว้ แล้วนายเอกก็เลยมาอยู่ในบ้านพระเอก มาเป็นเลขาค่ะ พ่อพระเอกก็เอ็นดูนายเอกม๊ากกกก เพราะรู้สึกผิดกับลูกชายที่ตายไปแล้ว เหมือนต้องการทำดีกับนายเอกเป็นการชดใช้ให้พี่พระเอกที่ตอนนี้ไปทำดีด้วยไม่ได้แล้ว ประมาณนั้นอ่ะค่ะ ส่วนพระเอกก็รังเกียจนายเอกมาก พูดจาร้ายกาจใส่สารพัด นายเอกก็คนดี๊คนดี แล้วก็เป็นแนวเมียทาสอ่ะค่ะ มีความเหยียดหยามตัวเอง นู่นนี่นั่น เหมือนจะมีความอดทน แต่ก็หลุดน้อยใจหลุดงอนบ่อยอยู่ค่ะ แต่สุดท้ายก็รักกันดีนะคะ อันที่จริงเหมือนนายเอกจะตกหลุมรักพระเอกตั้งแต่แรกเจอเลยด้วยซ้ำ ส่วนอีตาพระเอกนี่ไม่รู้ไปรักตอนไหนค่ะ แต่พระเอกมีลูกอยู่คนนึง แล้วก็รักลูกมาก แล้วประมาณว่าลูกพระเอกติดนายเอกมาก ก็เลยรักไปด้วย บวกกับจริงๆก็เหมือนจะชอบๆนายเอกอยู่แล้ว แค่เป็นคนปากเสีย แล้วก็ไม่ค่อยบอกว่าตัวเองคิดยังไงอะไรประมาณนั้นอ่ะค่ะ

สิ่งที่ชอบ: ลูกพระเอกน่ารักค่ะ 55555 ชอบ แล้วพระเอกก็น่ารักดีในบางจุด คือเหมือนเป็นคนซึนๆอ่ะค่ะ ทำเรื่องดีๆให้นายเอกแต่ไม่พูด นายเอกก็ไม่รู้ไรงี้ แต่จริงๆก็พอดูออกว่านางรักแหละ อะไรประมาณนี้อ่ะค่ะ 

สิ่งที่ไม่ชอบ: จังหวะในการตกหลุกรักมันดูแปลกๆอ่ะค่ะ แบบ มีความงงๆ นี่ไปรักกันตอนไหนอะไรงี้ แล้วก็นิสัยนายเอกสำหรับเราน่ารำคาญนิดหน่อย คือบรรยายมาว่าแบบ นางผ่านอะไรมาเยอะ เป็นคนเข้มแข็ง แต่เอาเข้าจริงนางไม่ได้แบบนั้นอ่ะค่ะ มีความขี้น้อยใจ ตัดสินใจอะไรไม่คิด นู่นนี่นั่นอยู่ แต่ก็ยังโอเคนะ คือยังพอได้อยู่ แล้วอีกอย่างคือพระเอกแข็งมากจริง แข็งจนบางแว้บแบบ เอ้ออ แสดงออกหน่อยพี่ อะไรแบบนี้ 55555

อีกอย่างที่โกรธนิดนึงคือคำผิดเยอะค่ะ อันนี้ขอเบลมทางสำนักพิมพ์ เราว่าทางสนพ.น่าจะมีฝ่ายพิสูจน์อักษรที่ดีกว่านี้อ่ะค่ะ คือนี่ถึงขั้นทำออกมาเป็นรูปเล่มแล้ว เราควรได้คุณภาพด้านนี้ที่มากกว่าการอ่านนิยายในเน็ตอ่ะ สำหรับเรา จำนวนที่ผิดมันเยอะเกินไปสำหรับหนังสือเล่มอ่ะค่ะ 

ระดับความประทับใจ: 2.5 ละกันค่ะ คือเอาจริงๆมันค่อนข้างเฉยๆมาก แต่ที่ไม่เสียดายตังค์เพราะเล่มนี้ไม่แพงค่ะ 5555 เล่มบางๆไม่ถึงสองร้อยเลยค่ะ ซื้อมาเอาอ่านเพลินๆมันก็ได้อยู่

review - เพลงรักกระบี่ทองคำ

ผู้เขียน คุ่นคุ่น

สำนักพิมพ์ Taisei books

***คำเตือน มีสปอยล์***
**สปอยล์หนักๆ เป็นตัวอักษรสีขาว ลากคลุมเอานะคะ เผื่อคนไม่อยาก**


เรื่องย่อสไตล์เรา: ก็เปิดเรื่องมาที่พระเอกนายเอกมาเจอกันโดยบังเอิญ แล้วก็พบว่าเป็นศิษย์หลานกับอาจารย์อาจากสำนักเดียวกัน นายเอกเป็นแนวลูกคุณหนูสุภาพเรียบร้อยไม่เคยเจอโลกภายนอก (แต่ไม่ได้สาวนะคะ แนวแมนๆนุ่มๆมากกว่า) พระเอกเป็นแนวคนเสเพล แล้วก็เป็นเกย์แบบเปิดเผยด้วย ก็เลยเป็นประมาณว่าตัวตลก โดนเหยียดหยามจากคนในยุทธจักร แล้วก็นายเอกก็เป็นฝ่ายตกหลุมรักพระเอกก่อน ซึ่งเราว่าจุดที่ทำให้นายเอกตกหลุมรักเนี่ย น่าจะเป็นเพราะพระเอกเป็นคนประเภทที่ตรงข้ามกับตัวเองในหลายๆเรื่องอ่ะค่ะ อันนี้เรา imply เอาเองนะ ว่านายเอกน่าจะแอบรู้สึกว่าชีวิตอิสระเสรีแบบพระเอก อยากทำอะไรก็ทำ มันดีอ่ะค่ะ ก็เลยแนวๆเอาพระเอกเป็นไอดอล แล้วก็ตกหลุกรักไอดอลของตัวเอง ประมาณนั้น 

อีกอย่างที่คนเขียนบรรยายไว้ค่อนข้างชัดว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้นายเอกตกหลุมรักคือ พระเอกเป็นคนรักมั่นค่ะ คืออีตาพระเอกเนี่ย เคยไปหลงรักคุณชายน้อยตระกูลนึงในยุทธจักรแบบหัวปักหัวปำ แล้วก็ทำทุกอย่างให้เขาชอบตัวเองให้ได้ เขาไม่ชอบ ส่งไปทำเรื่องยากๆ ก็ดั้นด้นเสี่ยงชีวิตไปทำให้ จนเรื่องที่พระเอกตกหลุมรักนายน้อยคนนี้เป็นที่รู้กันไปทั่วเลยล่ะค่ะ จากวีรกรรมที่พระเอกทำนี่หล่ะ (แต่อันนี้ไม่ค่อยมีพูดถึงเท่าไรนะ ว่าทำอะไรบ้าง คนเขียนมีพูดถึงแค่มีอันเด็ดๆที่เกือบทำให้ถึงชีวิตอันเดียวมั้ง ถ้าจำไม่ผิด) แล้วที่พีคคือ ไปทำภารกิจกลับมาเกือบตาย มาถึงมาเจอเขาแต่งงานจ้าาาา ก็ช้ำกันไป

จริงๆเรื่องนี้คือคล้ายๆ Flower vase มาก ต่างกันแค่แบคกราวด์ตัวเรื่อง คือเป็นแนวนายเอกตกหลุมรักพระเอก แต่พระเอกรักคนอื่นอยู่ แต่นายเอกพอรักแล้วก็มั่นคงในรักมาก มีความเสียสละตัวเองให้พระเอก (ถ้าใครยังจำฉากเอามือบังตาของกลกุณฑีได้ อันนี้คือแนวนั้นเลยค่ะ แต่เปลี่ยนจากมือเป็นอย่างอื่นเท่านั้นเอง คือมีความคล้ายกันมากจริงๆ ) แล้วอีกจุดที่เหมือนกันคือพระเอกเริ่มรู้ตัวว่ารักนายเอกหลังจากที่นายเอกเจ็บตัวเพื่อพระเอก แล้วก็รักกัน Happy ending

เนื้อเรื่องหลังจากรักกันก็เป็นอุปสรรคตามเนื้อเรื่องอีกนิดหน่อย แต่เป็นแนวเจ็บกายไม่ค่อยเจ็บใจเท่าไร เอาจริงๆเอาให้จบในเล่มเดียวยังได้เลย แต่อาจจะต้องเล่มหนากว่านี้อีกนิดนึง แต่คนเขียนแทรกเรื่องของคู่อื่นเข้ามาด้วยนิดหน่อย ซึ่งเราว่าเป็นสไตล์คุณคุ่นคุ่นมาก ถ้าใครเคยอ่านเงาใจในกิ่งท้อที่คุณคุ่นคุ่นเขียน จะเจอคู่รองที่ไม่เชิงเป็นคู่รอง แต่แอบมีความเด่น บทไม่มากแต่เด่น ประมาณนั้น (แล้วก็จบแบบเดียวกันด้วย คือมีความ tragedy มากกกก แบบเศร้าสุด ทั้งตอนอยู่และตอนจะตาย แบบนั้นเลย แบบเดียวกันเลย) 
โดยรวมก็จัดเป็นนิยายสไตล์คุ่นคุ่นอ่ะค่ะ พล็อตคู่หลักคล้ายๆ Flower vase พล็อตคู่แซม (เพราะไม่เชิงเป็นคู่รอง 5555) คล้ายๆเงาใจในกิ่งท้อ บทบรรยาย สไตล์การเขียนก็แนวนั้นเลยค่ะ แต่ส่วนตัวเราว่าสำนวนแปลยังสู้ Flower vase ไม่ได้ แล้วก็ถ้าเทียบกับเงาใจก็ด้อยกว่านิดนึง แต่ก็ยังจัดว่าอ่านได้แบบไม่สะดุดอะไรมาก ค่อนข้างลื่นไหลดี อีกอย่างสองเรื่องนั้นมีความ tragedy ในเนื้อเรื่องมากกว่าด้วย บทบรรยายก็เลยมีอารมณ์ลึกซึ้งกว่าเนื่องจากตัวเรื่องมันส่งเสริมด้วย

สิ่งที่ชอบ: นายเอกเป็นนายเอกแนวคุ่นคุ่นอ่ะค่ะ คือเข้มแข็ง เป็นความเข้มแข็งจากภายใน แล้วก็รักมั่นคงกันทั้งคู่ ทั้งพระเอกทั้งนายเอก อีกอย่างคือนายเอกไม่อ้อนแอ้นมากจนเรารำคาญ คือนางอ่อนแอนะ บางจังหวะก็ทำเรื่องโง่ๆแบบสไตล์นางเอกหนังไทยมาก แต่คือโดยรวมก็ยังพอได้อ่ะค่ะ ด้วยบุคลิกหลายๆอย่าง มันเลยยังโอเคอยู่ ไม่ได้ดูสาวน้อยอะไรขนาดนั้น แล้วก็เป็นคนซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองทั้งคู่ พระเอกอาจมีเล่นตัวบ้าง แต่ไม่มากค่ะ 

สิ่งที่ไม่ชอบ: สำนวนแปลยังสะดุดบ้างนิดหน่อย แล้วถ้าเทียบกับเรื่องอื่นๆของคุณคุ่นคุ่น เราว่ามันยังกินใจน้อยกว่าอ่ะค่ะ อ่านแล้วช่วงที่เศร้าก็ยังไม่ถึงกับน้ำตาพรากๆ  

ระดับความประทับใจ: 3 ละกันค่ะ ไม่ได้ถึงขั้นเสียดายเงิน แต่ก็รู้ว่าคงไม่ได้อ่านซ้ำบ่อยๆอ่ะค่ะ ถ้าให้แนะนำโดยรวมคือ ถ้าคุณชอบนิยายคุ่นคุ่น คุณก็น่าจะโอเคกับเรื่องนี้อ่ะค่ะ แต่อย่าหวังเรื่องความลึกซึ้งอะไรมากมาย อ่านแค่เอาเพลินๆถือว่าโอเคค่ะ

review - Enticing Delusion : บ่วงเล่ห์

ผู้เขียน หลันหลิน
สำนักพิมพ์ Fu novel

***คำเตือน มีสปอยล์***
**สปอยล์หนักๆ เป็นตัวอักษรสีขาว ลากคลุมเอานะคะ เผื่อคนไม่อยาก**

เรื่องย่อสไตล์เรา : คือนายเอก (ซึ่งก็คือคุณชายสี่) เนี่ย ฮีชอบน้องชายต่างแม่ของตัวเองค่ะ แล้วทีนี้พระเอก (ซึ่งเป็นเด็กที่นายเอกเลี้ยงต้อยไว้ 5555) ก็ชอบนายเอกอีกที แล้วทีนี้นายเอกเนี่ยฮีก็หลงรักน้องชายต่างแม่ของตัวเองอย่างหนักหน่วงจริงๆนะ แบบ อะไรที่เธออยากได้ จะดาวจะเดือนก็จะพยายามหามาให้ ละจุดเริ่มเรื่องก็คือน้องชายฮีอยากได้พระเอกค่ะ นายเอกก็หักใจให้ค่ะ แม้ว่าตอนนั้นจริงๆนายเอกก็เริ่มขาดพระเอกไม่ค่อยได้แล้วก็ตาม ซึ่งความพลิกผันไปอีกหนึ่งสเต็ปก็คือ จริงๆแล้วพระเอกร่วมมือกับคุณน้องชายตั้งแต่แรกแล้วค่าาา ประมาณว่ารักนายเอกมาก แต่รู้ว่าถ้าอยู่กันอย่างนี้ต่อไปยังไงก็ไม่ได้มาแน่ๆ ก็เลยอยากได้อำนาจมาไว้ในมือ  เลยไปร่วมมือกับน้องชายนายเอก ร่วมกันหักหลังนายเอก ซึ่งช่วงนี้เนี่ยแหละ เป็นที่มาของคำโปรย ซึ่งเราชอบมากกกกก ว่า

"เขาทำเรื่องเลวทรามต่ำช้ามามากมาย โดยไม่เคยได้รับโทษใดๆ

แต่กลับถูกลงทัณฑ์อย่างโหดร้าย เพียงเพราะมอบหัวใจให้ใครสักคน"

เศร้ามากค่ะ แต่นายเอกเรื่องนี้ไม่ใช่สไตล์ว่าร้องห่มร้องไห้อะไรแบบนั้นหรอกนะคะ คุณชายสี่สายแข็งค่ะ 5555 ไม่ร้อง แต่คนอ่านร้องค่ะ สงสารรรร ละพอตอนหลัง ก็เรื่องพลิกไปพลิกมาหลายตลบมากกกกก พระเอกที่เหมือนจะตายแต่ไม่ตาย น้องชายที่ดูเหมือนเกลียด แต่จริงๆคือรักค่ะ สายเอสแถมรู้ตัวช้าไปอีกกกก นายเอกก็ไปตกระกำลำบาก แต่โชคดีได้เจอกระต่ายน้อยคอยดูแล แล้วก็กลับมาเจอพระเอก กว่าจะได้รักกันอี๊กกกกก แต่สรุปแล้วก็จบแฮปปี้ค่ะ :)

สิ่งที่ชอบ : นายเอกสายแข็งแบบนี้ถูกจริตดิฉันมากค่ะ แถมภาษาที่คุณเฟื่องแปลก็สวยงามตามท้องเรื่องมากๆ มีฉากบีบคั้นอารมณ์ (ตอนที่นายเอกฆ่าตัวตายนี่อิฉันร้องไห้ไปเป็นลิตรเลยค่ะ ยิ่งมาย้อนอ่านตอนที่น้องชายนายเอกเพิ่งรู้ตัวว่ารักแล้วด้วย)ที่บีบได้ดี ฉากหวานๆโดยเฉพาะตอนพิเศษก็น่าร้ากกกก อีกอย่างคือปกสวยมากกกกกค่ะ ชอบมาก เลิฟๆ

สิ่งที่ไม่ชอบ : ไม่มีอ่ะค่ะ 5555 ชอบมาก เลิฟๆ แต่ถ้าถามว่าเอามาอ่านซ้ำบ่อยไหม ไม่อ่ะค่ะ เราว่าจุดพึคสุดมันคือตอนอ่านครั้งแรกอ่ะค่ะ

ระดับความประทับใจ : 4.5/5 ละกันค่ะ คือดีมากค่ะ แต่มันยังมีจุดไม่สุดในอารมณ์บางอย่างสำหรับเราอ่ะค่ะ คือยังไม่ถึงขั้นขึ้นสุดลงสุด